[ Pobierz całość w formacie PDF ]
istoty człowieka; prawo Tao w żywej rzeczywistości. W ten sposób to co na górze stawało
się tym co na dole . Prawo Tao było prawem Króla, prawem królewskiego Człowieka.
Dotyczyło ono naturalnie całego zadania, jakie musiało zostać spełnione na ziemi.
Gdy grupa takich królewsko-kapłańskich ludzi rzeczywiście zaczyna wypełniać na ziemi
takie zadanie, wówczas i nie może być inaczej na całą ziemię wylewa się z niej
błogosławiący wpływ. Królewski stan człowieka sławi wtedy ziemię. A sławiona ziemia staje
się jednością z niebem, z oczyszczonym polem astralnym. I tak nie może być inaczej w
tym wyniesieniu musi się przejawić majestat Tao.
Jeśli rzeczywiście wszystko to rozumiecie, pochylcie się w pokorze przed czterema wielkimi
mocami i przed poczwórnym prawem, a mianowicie prawem stanu królewskiego, prawem
ziemi, prawem nieba i prawem Tao. Zgłębcie fakt, że Bóg jest Zwiatłem. Poprzez Zwiatło,
poprzez niebo i ziemię Boskość, rzeczywistość, prawda Tao objawia się w was.
Czego więc wymaga się od człowieka-osobowości, by urzeczywistnić te cztery prawdy? Jest
to po pierwsze: wielkie oczyszczenie poprzez wu-wei, nie-bycie, nie-czynienie, samooddanie.
Po drugie: poprzez powyższe odrodzenie duszy. Jeśli wtedy po trzecie nastąpi dzięki
temu jedność promieniowania, to po czwarte stanie się możliwe hermetycznie rozumiane
współporuszanie. Wówczas zostanie na nowo ustanowione poczwórne prawo, prawo boskiej
pełni.
Kto wstąpił do współporuszania się, odtworzył w sobie prastary rytm Tao. W przeszłości
takie współporuszanie bywało czasem przedstawiane w formie tańca. Pózniejszy rytuał tańca
można co najwyżej nazwać przybliżeniem tego, czym kiedyś był ten rytuał, i co musi
urzeczywistnić w sobie człowiek żyjący prawdziwie w Tao. Promieniowanie światła wprawia
atomy w wirujący ruch. Astralna substancja tworzy w ten sposób koła koła misteriów, koła
wszechstawania się. Kto widzi te ogniste koła, musi w sposób świadomy i pozytywny
wznieść się i poruszać w harmonii z tym ruchem sił, aż do wypełnienia:
I spojrzałem, a oto gwałtowny wiatr powiał z północy i pojawił się wielki obłok, płomienny
ogień i blask dokoła niego, a z jego środka spośród ognia lśniło coś jakby błysk polerowanego
kruszcu. A pośród niego było coś w kształcie czterech żywych istot. A z wyglądu były
podobne do człowieka, lecz każda z nich miała cztery twarze i każda cztery skrzydła. (& )
biegały tam i z powrotem jak błyskawice. (& ) A gdy spojrzałem na żywe istoty, oto na ziemi
obok każdej ze wszystkich czterech żywych istot było koło. (& ) tak wyglądały i tak były
wykonane, jakby jedno koło było w drugim. (& ) A gdy żywe istoty posuwały się naprzód,
wtedy i koła posuwały się obok nich . (Ezechiel 1, 4-19).
[ Pobierz całość w formacie PDF ]