[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Atendu. Se vi metos se¸on sur la tablon, kaj se vi grimpos
sur la se¸on, vi povos vidi çion.
Aviadisto îus klarigis al la pasa¸eraro:
Ni flugas dek mil futojn alte, dekstre vi vidas la Alpojn,
maldekstre insuleton. Post dekdu minutoj ni surteri¸os en
Bervalo.
Li tute forgesas malÿalti la mikrofonon kaj diras plu al la
dua piloto:
Çu vi scias, kiom mi nun ÿatus? Malvarman viskion kaj
varman virinon.
Timante, ke la konversacio fari¸os ankoraû pli ÿoka, la ste-
112
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
vardino impetas al la pilotejo, sed maljuna pasa¸erino halti-
gas ÿin kaj diras kun maliceta mieno:
Fraûlino, vi forgesis la viskion.
Kien la poezio?
Kruko freneze enami¸is al nova, juna, belega instruistino de
bervala lernejo. Li ofte sendas al ÿi amleterojn kaj brulajn
poemojn, sed vane. xi ne volas lasi sin delogi. xi eç tiel
malpacienci¸as, ke foje kolere krias al li sur la strato:
Sinjoro, per viaj versaîoj mi viÿas mian postaîon.
Tuj Kruko reprenas sian Parnasan Gvidlibron kaj skribas al
la belulino:
Amleteroj miaj ne paniku;
Ofte viÿo estas tre bonfara.
Tiu viÿpapero komuniku
Mian venon al la tru najbara. *
* Tiu poemo des pli efikis la malmolkorulinon, ke ¸i estas
kantebla laû la fama melodio de Menu de Ménil (16.7.1860
28.3.1930).
Nun ne saltu for!
En litvagono juna paro ¸uas sian edzi¸ovoja¸on, dediçante
sin al voluptaj ludoj. Dum la dolça plenumado de geedzaj
devoj, ÿi balbutas per svena voço:
Karulo, faru al mi infanon.
Jes.
Ni nomu lin Deziderato.
113
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
Jes.
¯uste en la momento, kiam ili atingas la kulminon de la
feliçego, la trajno ial subite haltas, kaj la viro estas abrupte
îetita sur la vagonan plankon. La edzino ekkrias:
Karulo, çu vi kontuzi¸is?
Ne, mia amatino, sed Deziderato frakasis sian kapon
kontraû la fenestron.
Eroj
Vespere sensperta junulino promenas tra la kamparo kun sia
fianço. Li kisas kaj karesas ÿin. Post momento li devas iom
malproksimi¸i, por malpezigi sian vezikon. En la luna lumo
la tremanta virgulino vidas tion, kio baldaû faros ÿin virino.
Plorante, ÿi konfesas al la fianço:
Bonvolu min senkulpigi, sed mi îus nevole vidis la am-
plekson de via viraîo. Ni ne povas geedzi¸i, çar tia monstraîo
neniam adapti¸os al mia delikata juvelo.
La junulo provas konsoli la naivulinon:
Ne timu, karulino. Antaûe mi rabotigos ¸in.
Post kelkaj semajnoj venas la edzi¸o kaj la edzi¸onokto.
Subite la ¸ukrioj de la juna edzini¸into sonoregas tra la tuta
domo, kaj la gastoj iom miras, kiam aûdas ÿin laûte ¸emi:
Ho, karulo, realguu la rabotaîojn.
Fraûlino Kruko iras kun sia patrino al kuracisto.
Bonvolu senvesti¸i, fraûlino.
Sed, sinjoro doktoro, estas mi kiu malsanas, diras la
patrino.
Nu, bone, sinjorino. Montru al mi vian langon.
114
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
Mi scivolas, çu ili nun interpaci¸is, çar li svingas la blankan
flagon.
Vagabondo kaj sinjorino
Vagulo sonorigas çe la pordo de Baniko:
Mi malsatas.
Gesinjoroj Baniko estas bonkoraj. La vagulo estas invitita al
la vesperman¸o. Li estas granda viro kun muskola korpo, kaj
li man¸as, man¸as, man¸egas. Li dezirus preni ankoraû de-
kan pecon da froma¸o, sed Baniko sciigas, ke li estas laca kaj
oni retiri¸u por la nokta dormo.
Gesinjoroj Baniko havas nur unu liton, kaj sinjorino Bani-
ko devas kuÿi inter la du viroj. xin forte emociis la aspekto de
la atleta vagulo. Nun lia senpera kontakto en varma lito ege
ardigas ÿian voluptaman korpon, kaj ÿi sopiras al frenezaj,
malpermesitaj noktaj ¸uoj. Kiam ÿi aûdas la ronkadon de sia
edzo, ÿi puÿas la kunkuÿanton per la kubuto kaj flustras:
Nu, ek! Ne hezitu, li dormas.
La vagulo tuj ekstaras, kuras en la kuirejon kaj man¸as la
tutan froma¸on.
Kontakto
Kruko proksimi¸as al he¸o por kontentigi la naturan bezo-
non. Dum li malbutonas sian pantalonfendon, li vidas la ju-
nan Dorisa, kiu jam ofte komplezis al multaj viroj de Berva-
lo.
Kaûrante sur la alia flanko de la he¸o, ankaû ÿi aûdigas
115
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
murmuron de la çarma kaskadeto. La çeesto de Kruko neni-
om ¸enas ÿin, kaj ÿi diras al li afable:
Je via sano, sinjoro Kruko.
Je via sano, etulino. Çu vi ne volus, ke ni tintigu niajn &
glasojn?
Virino çe landlimo
En trajno vigle interparolas du belaj fraûlinoj. Ili açetis mul-
tajn nilonajn ÿtrumpojn, kiuj estas pli malmultekostaj ekster-
lande. Sed baldaû la trajno venos al la landlimo, kaj la junu-
linoj timas la doganon. En la sama kupeo sidas gajmiena, dika
pastro, kiu trankvile legas sian brevieron.
Bonvolu pardoni nin, pastra moÿto. Çu vi ne povus hel-
pi nin?
Kiel do?
Kaÿante kelkajn nilonajn ÿtrumpojn sub via sutano.
Sed kion mi diru, se la doganistoj demandos min? Mi ne
rajtas mensogi.
Vi certe trovos lertan respondon.
Li akceptas. La trajno venas al la landlimo. Doganisto pri-
serças la voja¸antojn. Subite li demandas la ekleziulon:
Kion do vi tenas sub via sutano?
La pastro respondas trankvile:
Ion dolçan por la femuroj de la sinjorinoj.
La doganisto ekridas, frapas la ÿultron de la pastro kaj eli-
ras el la kupeo, dirante:
Vi almenaû estas ÿercema friponeto.
116
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
La grafino Mambolino organizas kunvenon, al kiu ÿi invitis la
tutan mondumanaron de Bervalo. Çar la dekoracio estas por
ÿi grava afero, ÿi nepre bezonas ru¸an papagon, kies koloro
harmoniu kun la salonaj tapetoj kaj ÿia nova robo. La grafi-
no venigas lakeon:
Burniro, trovu ru¸an papagon por hodiaûa vespero.
Burniro vane serças ru¸an papagon en la magazenoj de la
urbo. Fine birdovendisto konsilas al li:
En la bordelo de la Haveno-strato, No 7, estas ru¸a papa-
go. Eble vi povus liu ¸in por unu tago.
Efektive Burniro revenas en la domon de la grafino kun
bela ru¸a papago.
Vespere la luksa birdo tronas en la granda salono. Ekvidan-
te la grafinon, ¸i grakas:
Ha, la bordelestrino estas nova.
La grafino svenas, kaj la çeestantaj sinjorinoj rapidas al ÿi.
La papago laûte blekas:
Tiujn putinojn mi ne konas.
La protesta klukado de la mondumaninoj altiras la sinjorojn
el apuda salono. Vidante ilin, la papago ekkrias:
Ha! Sed la bordelaj gastoj estas çiam la samaj.
Sinjoro prezidanto, mi denove varbis anon por nia grupo&
Jes& Jes& Kompreneble aktiva membro .
Çia dono estas bono
Soldatoj skribas al fama dikmama stelulino, por peti de ÿi me-
moraîon. xi sendas unu el siaj mamzonoj. Post kelkaj tagoj ÿi
117
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
ricevas leteron de la soldatoj: Dankon pro via donaco. Ni ege
¸ojis pri la belega hamako .
Situacio sen eliro
Tri mikroboj en stomako îus aûdis maltrankviligajn sciigojn.
La posedanto de la stomako intencas preni laksigilon.
Terure, diras la unua mikrobo. Mi tuj forkuru en la
inteston.
Ankaû mi, diras la dua.
Kaj ili forlasas la stomakon. La tria mikrobo estas kura¸a. ¯i
preferas atendi, çar la stomako estas vera paradizo. Tamen,
post unu horo sonas alarmo. ¯i aûdis la vorton apoteko .
Tiam ankaû ¸i malfermas la stomakan pordon. Sur la alia
flanko ¸i retrovas siajn du kunulojn.
Nu, kion vi ankoraû faras çi tie?
Ve, ni maltrafis la fekaîon de la 3h 17, nun ni atendas tiun
de la 4h 23.
Ne çesu, ne çesu!
Elegantan sinjorinon de jam kelka a¸o atakas bandito en de-
zerta kvartalo.
La monon!
Mi havas nenion en mia mansaketo.
Li puÿas la virinon al muro kaj longe priserças ÿin. Çie li
serças tre maldiskrete. Kiam li çesigas la esploradon, nenion
trovinte, ÿi balbutas:
Ho, daûrigu. Mi subskribos al vi çekon.
118
KRUKO KAJ BANIKO
eLIBRO
(por sportisto)
Post tenispaûzo
plaças reko el
elektemulo
Por çiam netuÿebla
La restoracio Bonsupo en Bervalo estas mondfama pro sia hi-
gieno. Fremda gasto demandas kelneron:
Çu estas vere, ke vi ne rajtas tuÿi ion ajn per la fingroj?
Estas vere. Rigardu.
La kelnero havas ÿnureton çirkaû la kolo. Li tiras la finon de
la ÿnureto el la brustopoÿo. Al ¸i estas ligita kulereto.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]