[ Pobierz całość w formacie PDF ]
demonstrowany przez matkę, doprowadził panicza Darcy'ego do tego, że okazał swoje lekceważenie i
całkiem stracił tę posiadłość!
Elżbietę rozzłościły te słowa i spokojnym tonem odpowiedziała, że jej więzi z Brecon i posiadłościami
walijskimi są znane w okolicy, ale nie mogła zaprzeczyć (bo w głębi duszy musiała przyznać to przed sobą),
że w istocie były lata, gdy obawy o Edwarda, pozostawianego w Pemberley z guwernerem, skłaniały ją do
odradzania panu Darcy'emu wspólnych corocznych wizyt.
Czyż nie jest faktem, że panicz Darcy nie osiągnął jeszcze pełnoletności, a jego długi w świetle prawa
mogą nie mieć żadnego obowiązującego znaczenia? dopytywał się pan Gardiner.
Mój zacny panie Gardiner odparła lady Katarzyna ten chłopak wpadł w ręce lichwiarzy! Oni
wyegzekwują swoje należności od mego nieszczęsnego siostrzeńca, możesz pan być całkiem pewien. Ten
głupi nicpoń odwiedzał kasyna oraz przybytki gier i z zachwytem oddawał się hazardowi, otrzymał też
kredyt w jakimś hotelu w Covent Garden, gdzie rankami popija jasne piwo i robi wspaniałą" karierę w
teatrach i wodewilach, bębniących w mieście po nocach. Oto dlaczego pan Darcy pojechał go szukać!
Po monologu lady Katarzyny zapadła cisza i wszyscy w milczeniu zastanawiali się nad tym, jak
zdumiewająca jest jej wiedza, jeśli chodzi o rozwiązłość. Po chwili znów rozległ się szmer rozmowy.
Wówczas do biblioteki wszedł pułkownik Fitzwilliam, by złożyć jakieś oświadczenie.
Dziwi mnie jedynie, że tak starannie opracowany program edukacji, jaki zapewniono tu dzięki
specjalnemu nauczycielowi mówiła dalej lady Katarzyna, którą niełatwo było uciszyć mógł przynieść
takie straszne rezultaty. Logika, filozofia moralności, metafizyka... czyż nie, panie Falk? Owe lekcje filozofii
moralności wydają się być wyjątkowo bezowocne!
Nic nie rozwinie się bez dyscypliny! rzekła lady Sophia.
Chciałem tylko powiedzieć rzekł pułkownik Fitzwilliam, zanim pan Falk zdołał powiedzieć coś na
swoją obronę że odbyłem naradę z narzeczoną i oboje, lady Sophia i ja, jesteśmy zdania, że nie jest to
odpowiedni moment na zawarcie małżeństwa. Powiedziawszy to, rzucił udręczone spojrzenie na Elżbietę,
która przez chwilę poczuła powrót jego dawnej miłości i wbrew własnej woli zaczerwieniła się gwałtownie.
Pułkownik Fitzwilliam jeszcze przez jakiś czas nie przestawał zapewniać o swoim pragnieniu odłożenia
owego ślubu, a czynił to z takim uporem, że usłyszano, jak Karolina Bingley mruknęła, iż brzmi to tak, jakby
w umyśle pułkownika Fitzwilliama górę brała chęć odwołania, czemu zresztą ona wcale się nie dziwi.
Właśnie po tym oświadczeniu Elżbieta zdołała się uspokoić, opanować i porzucić wątpliwości. Czyż pan
Darcy przed wyjazdem nie uzyskał obietnicy swojego kuzyna...? Wszak należało pomyśleć też o gościach, z
których wielu już przedsięwzięło podróż... I tak dalej... i tak dalej... W końcu pułkownik Fitzwilliam zgodził
się na ślub i uniknięto dalszego zamieszania.
Jeśli ma to oszczędzić panu i pani Darcy kosztów zepsutego przyjęcia, przeniesionego na pózniej ze
względu na przełożone wesele, to i ja muszę się zgodzić, by małżeństwo zostało zawarte teraz rzekła lady
Sophia, gdy wszystkie oczy obróciły się ku niej. Jako oszczędna pani domu, w rzeczy samej nie mogę
patrzeć na stos nie tkniętych przysmaków i otwartych butelek szampana, co zresztą w ogóle nie było
potrzebne!
Elżbieta zagryzła wargi, bo oskarżenie jej o lekkomyślną rozrzutność w zarządzaniu kuchnią i
piwnicami Pemberley było wyraznie jedynie wstępem do sugestii, że Edward odziedziczył żyłkę do hazardu
i inne zgubne nawyki właśnie po niej.
My zamierzamy prowadzić oszczędne gospodarstwo powiedziała lady Sophia chyba najbardziej
donośnym głosem, jaki kiedykolwiek rozległ się w tej bibliotece. Pułkownik Fitzwilliam i ja wspólnie
dokonaliśmy oceny, co do ostatniego pensa, naszych wydatków na nadchodzący rok. Będziemy żyć
dokładnie w granicach naszych dochodów.
Pułkownik Fitzwilliam skinął potwierdzająco głową, ale Elżbieta wyczuła atmosferę pewnego
niepokoju.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]