[ Pobierz całość w formacie PDF ]
domowych. Przy końcu 45 r. przed n.e., kiedy nagle zmarł urzędujący konsul Q. Fabius
Maximus, Cezar mianował Rebilusa konsulem na 31 grudnia.
52
Była to odległość 25 km.
53
Jest to pierwsza wyrazna wzmianka Swetoniusza o chrześcijanach. Obszerniej mówi Tacyt
(Ann. XV 44) o pochodzeniu nazwy chrześcijan od Chrystusa straconego za Tyberiusza prze/
prokuratora Judei, Poncjusza Piłata, oraz o torturach pierwszych chrześcijan, pochodni Nerona.
W żywocie Klaudiusza (Kl. 25) mówi Swetoniusz o Chrestosie, podżegaczu %7łydów.
54
W ten sposób sygnatariusze mogli gwarantować autentyczność testamentu nie znając nazwisk
osób obdarowanych legatami i nie doznawali pokusy dorzucenia jeszcze innych nazwisk.
55
Tu Swetoniusz zbyt uogólnia. Tacyt (Ann. XIV 28) mówi tylko, że nie wszyscy, ale jedynie ci,
którzy się odwołują od trybunałów cywilnych do senatu, muszą ryzykować taką samą sumę
pieniężną jak ci, którzy by apelowali do imperatora; dotąd te apelacje były swobodne i wyjęte
spod kary pieniężnej.
56
Pole m on II, król Pontu w latach 37-63 n.e. W r. 64 n.e. Nero przyłączył jego królestwo do
Rzymu i zjednoczył w całości z prowincją Galacją.
57
Marcus Iulius Cottius, przez Klaudiusza mianowany królem ludów alpejskich w zachodnio-
południowej części Alp (nazwanych od niego Alpes Cottiae w r. 44 n.e.; umarł za Nerona, który
jego państwo przyłączył do Rzymu jako prowincję.)
58
Wrota Kaspijskie (Caspiae portae), masyw górski z wąwozem, na południe od Hirkanii, u
południowego brzegu Morza Kaspijskiego. Starożytni sądzili, że tędy przebiegała granica między
północną a południową Azją.
59
Sześć stóp = 1,78 m.
60
T e r p n o s. sławny lutnista, którego Neron wezwał do siebie w r. 54 n.e., również brał udział
w greckiej podróży Nerona w r. 67 n.e.; jego występ uświetnił za Wespazjana (Wesp. 19)
otwarcie odbudowanej sceny teatru Marcella.
61
W r. 64 n.e.; opowiada o tym Tacyt (Ann. XV 33 i 34). Wystąpił w Neapolu, jako greckim
mieście, a więc wrażliwszym na muzykę niż Rzym.
62
Pierścień na palcu lewej ręki był jedną z odznak stanu rycerskiego: tu usunięty, aby nie
przeszkadzał w oklaskiwaniu.
63
W r. 60 n.e. wprowadzono Neronia jako zawody, które miały się odbywać co pięć lat
(quinquennale certamen). Połączyły one po raz pierwszy w Rzymie na sposób grecki zawody:
muzyczne, gimnastyczne i hippiczne. Agon muzyczny obejmował zawody: w śpiewie, muzyce,
poezji i wymowie. W r. 60 n.e. odbywały się one w teatrze Pompejusza. Zwycięzcą w wymowie
ogłoszono Nerona. W r. 65 odbyły się przed terminem przepisanym z powodu odkrycia spisku
Pizona. Przewodniczył im były konsul. Witeliusz. przyszły cesarz. Tym razem prawdopodobnie
obchodzono je w teatrze Marcella. jako większym.
64
P. Cluvius Rufus. senator; konsul sprzed r. 41 n.e. uczestniczył także w wyprawie Nerona do
Achai w r. 66-68. Zarządzał Hispania Tarraconensis w r. 68 n.e. Znany jest jako dobry mówca.
Napisał dzieło historyczne, pt. Historiae. o wypadkach sobie współczesnych. od Kaliguli
prawdopodobnie do końca panowania Witeliusza. Dzieło to było jednym ze zródeł Tacyta.
65
Dio Kasjusz (LXIII 21) przypisuje tę propozycję niejakiemu Larciusowi Ludusowi.
66
Kanake, jedna z sześciu córek Ajolosa. syna Hellena, utrzymywała miłosne związki z jednym z
sześciu braci. Makareusem. Krzyk dziecka w łonie matki zdradził występne życie. Ojciec przesłał
córce miecz, którym się przebiła. Eurypides napisał na ten temat sztukę Ajolos. a Owidiusz w
Heroldach umieszcza też (XI) list Kanaki do Makareusa.
67
Orestes, syn Agamemnona. króla Myken, i Klytajmestry. dokonał śmiertelnego aktu zemsty na
matce, zabójczyni jego ojca. występnie żyjącej ze swym kochankiem Ajgistosem. uczestnikiem
jej zbrodni. Mit ten posłużył Ajschylosowi za temat tragedii Choefory (Ofiarnice), stanowiącej
drugą część trylogii Orestei. W tragedii tej ginie ta zbrodnicza para z ręki Orestesa.
68
W sztuce Eurypidesa Herakles bohater przybywa do Teb w chwili, kiedy jego żona i troje
dzieci już przygotowane na ofiarę mają iść na śmierć z rozkazu tyrana Lykosa; jego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]