[ Pobierz całość w formacie PDF ]
pieszych liczy lud między którym przebywam, a Ty powiadasz: Dam im mięsa, i będą
22
jadali cały miesiąc. Czy im się narżnie owiec i byków, aby im starczyło? Czyż
zbierze się dla nich wszystkie ryby morza, aby mieli dostatek?
23
A WIEKUISTY powiedział do Mojżesza: Czy ręka WIEKUISTEGO jest za krótka?
Oto ujrzysz, czy spełni ci się Moje słowo, czy też nie. 24 Zatem Mojżesz wyszedł i
opowiedział ludowi słowa WIEKUISTEGO. Zaś koło Przybytku postawił zebranych
siedemdziesięciu mężów ze starszyzny ludu. 25 A w obłoku zszedł WIEKUISTY oraz
z nim mówił; i oddzielił z Ducha, który na nim był oraz złożył na siedemdziesięciu
starszych mężach. Zatem stało się, że z zejściem na nich Ducha - prorokowali, i nie
26
przestali *. Ale w obozie pozostali dwaj mężowie; imię jednego to Eldat, a imię
drugiego - Medad. Więc Duch spoczął i na nich, bo należeli do zapisanych. Więc
choć nie wyszli do Przybytku - prorokowali w obozie. 27 Po czym przybiegł chłopiec i
28
opowiedział Mojżeszowi, mówiąc: Eldat i Medat prorokują w obozie. Zatem
odezwał się Jezus S* syn Nuna, od swej młodości sługa Mojżesza i powiedział: Panie
mój, Mojżeszu, powstrzymaj ich. 29 A Mojżesz mu odpowiedział: Czy jesteś o mnie
zazdrosny? Bodajby cały lud WIEKUISTEGO zamienił się w proroków, jeżeli
30
WIEKUISTY złoży na nich swojego Ducha. I Mojżesz wrócił do obozu; on oraz
31
starsi Israela. Potem zerwał się wiatr od WIEKUISTEGO oraz naniósł od morza
przepiórek, i rzucił je na obóz - wokół obozu, na dwa łokcie nad ziemię, na dzień
drogi z jednej i na dzień drogi z drugiej strony. 32 Więc w ów dzień zebrał się cały lud
i całą noc, a i cały następny dzień zbierali przepiórki; ostatni zebrał dziesięć
33
chomerów. Następnie rozłożyli je warstwami wokół obozu. I gdy jeszcze mięso
było w ich zębach, jeszcze nie zostało zżute - na lud zapłonął gniew WIEKUISTEGO
34
i WIEKUISTY poraził lud bardzo wielką klęską. Zatem tej miejscowości nadano
35
nazwę Kibroth-hataawa *, gdyż pochowano tam pożądliwych ludzi. A z Kibroth-
hataawy lud ruszył do Chacerotu oraz pozostawał w Chacerocie.
*11,3 co znaczy: Płonący
*11,4 różnoplemienny lud; patrz: II Mojżesza 12,38
*11,25 inni: i przestali
*11,28 C Jehoszua
*11,34 co znaczy: Mogiła pożądania
12. A Mirjam * rozprawiała z Ahronem o Mojżeszu z powodu żony - Kuszytki **,
2
którą pojął; gdyż pojął żonę z Kuszytów. I powiedzieli: Czyż WIEKUISTY mówił
3
tylko z Mojżeszem? Przecież On mówił i z nami. A WIEKUISTY to usłyszał. Bo
Mojżesz, jako człowiek był bardzo skromnym, bardziej niż któryś z ludzi na ziemi. 4
Więc WIEKUISTY nagle powiedział do Mojżesza, do Ahrona oraz do Mirjam: Wy
troje wyjdzcie do Przybytku Zboru. Zatem wyszli we troje. 5 A WIEKUISTY zstąpił w
słupie obłoku, stanął u wejścia do Przybytku i zawołał: Ahron i Mirjam! Zatem oboje
6
wyszli. I powiedział: Posłuchajcie Moich słów. Jeśli ktoś u was jest prorokiem
WIEKUISTEGO - Ja objawiam mu się w widzeniu; przemawiam do niego za
7
pośrednictwem snu. Nie tak, jak do mojego sługi Mojżesza, który jest
uwierzytelniony w całym Moim domu. 8 Do niego przemawiam z ust do ust; jawnie, a
nie w zagadkach, tak ogląda * WIEKUISTEGO. Jakże nie obawialiście się rozprawiać
o Moim słudze Mojżeszu? 9 Więc zapłonął na nich gniew WIEKUISTEGO, i odeszli.
10
A zaledwie obłok ustąpił z nad Przybytku - a oto Mirjam pokryła się trądem, jak
11
śniegiem. Zaś Ahron zwrócił się do Mirjam - a oto trędowata. Zatem Ahron
powiedział do Mojżesza: Proszę, mój panie, nie chciej uznawać nam za winę, żeśmy
się otumanili i zgrzeszyli. 12 Niech ona nie będzie jak ten martwy płód, któremu przy
13
wyjściu z łona matki już odgniła połowa ciała. A Mojżesz zawołał do
WIEKUISTEGO, mówiąc: O, Boże! Uzdrów ją!
14
Więc WIEKUISTY powiedział do Mojżesza: Gdyby ojciec plunął jej w twarz, czyżby
się nie rumieniła siedem dni? Niech będzie zamkniętą poza obozem przez siedem
dni, a następnie niech wróci. 15 Zatem Mirjam została zamkniętą poza obozem przez
siedem dni; a i lud nie wyruszył dopóki nie wróciła Mirjam. 16 Po czym lud wyruszył z
Chacerotu i stanął obozem na puszczy Paran.
*12,1 spolszczone: Maria
**12,1 czarnoskórej Etiopki
*12,8 także: rozważa, okazuje szacunek
2
13. Potem WIEKUISTY oświadczył Mojżeszowi, mówiąc: Wyślij mężów, by
przepatrzyli ziemię Kanaan, którą oddaję synom Israela. Poślecie po jednym mężu z
3
każdego pokolenia ich ojców *, wszystkich z dostojniejszych między nimi. Więc
Mojżesz wysłał ich z puszczy Paran, według rozkazu WIEKUISTEGO; a wszyscy oni
byli przedniejszymi mężami u synów Israela. 4 A oto ich imiona: Z pokolenia Reubena
5 6
- Szammua, syn Zakkura. Z pokolenia Szymeona - Szafat, syn Chori'ego. Z
pokolenia Jehudy - Kaleb *, syn Jefunny. 7 Z pokolenia Issachara - Igal, syn Josefa.
8
Z pokolenia Efraima Hozeasz *, syn Nuna. 9 Z pokolenia Biniamina - Palty, syn
10 11
Rafua. Z pokolenia Zebuluna - Gadiel, syn Sodi'ego. Z pokolenia Josefa, z
12
potomstwa Menaszy - Gaddy, syn Susi'ego. Z pokolenia Dana - Ammiel, syn
Gemallego. 13 Z pokolenia Aszera - Sethur, syn Michaela. 14 Z pokolenia Naftalego -
Nachby, syn Wafsi'ego. 15 Z pokolenia Gada - Geuel, syn Machi'ego. 16 Oto imiona
mężów, których wysłał Mojżesz, by przepatrzyli ziemię Kanaan. Mojżesz nazwał też
S 17
Hozeasza, syna Nuna - Jezusem *. Zatem Mojżesz ich wysłał, by przepatrzyli
ziemię Kanaan oraz do nich powiedział: Wstąpcie po tej suchej wyniosłości oraz
wejdzcie na górę. 18 Obejrzyjcie ziemię, jaką ona jest, oraz lud, który na niej mieszka;
czy jest on silny, czy też słaby; czy jest nieliczny, czy też wielki. 19 I jaką jest ziemia,
którą zamieszkuje - czy jest dobra, czy zła; jakie są miasta w których przebywa, czy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]